ΘΕΜΑ : « Το μάθημα της Τεχνολογίας στο Δημοτικό»
Το μάθημα της Τεχνολογίας στο Δημοτικό
Τον Οκτώβριο συμπληρώνονται 17 χρόνια από την επίσημη εισαγωγή της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στη Γενική Εκπαίδευση. Το μάθημα της τεχνολογίας περιλαμβάνεται σήμερα μόνο στις τάξεις Α΄ και Β΄ Γυμνασίου, και στην Α΄ τάξη του Λυκείου. Σε όλες τις ανεπτυγμένες τεχνολογικά και οικονομικά χώρες η τεχνολογική εκπαίδευση παρέχεται σε όλες τις τάξεις από το νηπιαγωγείο μέχρι το τέλος του Λυκείου
Οι μαθητές χρειάζονται σήμερα γενικές τεχνολογικές γνώσεις στα πλαίσια της γενικής και υποχρεωτικής εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα , ανεξαρτήτως μελλοντικών επαγγελματικών επιλογών. Τα τεχνολογικά μαθήματα είναι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί η σύνδεση και η βιωματική εφαρμογή, των θεωρητικών γνώσεων που αποκτά ο μαθητής στο σχολείο. Στην ηλικία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης οι μαθητές μαθαίνουν καλύτερα αξιοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους, μαθαίνουν δηλαδή πράττοντας και δημιουργώντας.
Σε ένα κόσμο που έχει κύριο χαρακτηριστικό τη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη η γενική εκπαίδευση θα πρέπει να έχει διαρκώς και περισσότερο «πραξιολογικό χαρακτήρα» και να είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις ανάγκες της πραγματικής ζωής . Ο όρος Ολοκληρωμένη Γενική Παιδεία δεν νοείται στη σημερινή εποχή χωρίς την Τεχνολογική της συνιστώσα. Εκπαίδευση στο «κενό» που απλώς προσφέρεται χωρίς να εξετάζεται η χρησιμότητά της σε γνώσεις και δεξιότητες είναι πλέον άνευ αντικειμένου.
Ο βασικός στόχος είναι η εξοικείωση των μαθητών με το τεχνητό τεχνολογικό περιβάλλον, πράγμα απαραίτητο για τον κοινό άνθρωπο στη σύγχρονη μεταβιομηχανική εποχή, ανεξάρτητα από μελλοντικές επαγγελματικές επιλογές. Ο κοινός άνθρωπος εκτελεί σήμερα έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω ρόλους : Εργάζεται στην παραγωγή ή την παροχή υπηρεσιών, είναι καταναλωτής που αγοράζει, χρησιμοποιεί και συντηρεί τεχνολογικά προϊόντα, είναι πολίτης που πρέπει να λαμβάνει ορθολογικά αποφάσεις , χρησιμοποιεί τεχνολογία κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου του. Σε όλους αυτούς τους ρόλους ο κοινός άνθρωπος χρησιμοποιεί τεχνολογία , και χρειάζεται τεχνολογικές γνώσεις. Χωρίς τεχνολογικές γνώσεις ο κοινός άνθρωπος είναι ξένος με το περιβάλλον στο οποίο ζει. Το περιβάλλον αυτό είναι τεχνητό. Σε αντίθεση με το φυσικό , το τεχνητό περιβάλλον κατασκευάσθηκε και κατασκευάζεται από τον άνθρωπο. Το φυσικό περιβάλλον τροποποιείται κατά τρόπο που εξυπηρετεί τον άνθρωπο. Χωρίς βασικές τεχνολογικές γνώσεις ο κοινός άνθρωπος δεν μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά στη λήψη αποφάσεων για τη διαμόρφωσή του. Ο σημερινός αναλφάβητος στην εποχή των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων είναι ο τεχνολογικά αναλφάβητος. Η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία στον Δυτικό κόσμο αποσύρεται με ρυθμό μεγαλύτερο του 7% ετησίως που σημαίνει ότι κάθε 10 χρόνια χρησιμοποιούμε νέα τεχνολογία η οποία θα πρέπει να ενσωματώνεται στην παραγωγική διαδικασία για να είναι ανταγωνιστική. Η τεχνολογική εκπαίδευση θα πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της γενικής εκπαίδευσης για όλους όπως για παράδειγμα η γλώσσα, τα μαθηματικά κλπ. Η ανάπτυξη μιας «τεχνολογικής κουλτούρας» σε όλους τους πολίτες είναι βασικό στοιχείο και της συνθήκης της Λισαβώνας .
Το αν λοιπόν η τεχνολογία πρέπει να υπάρχει ως εκπαιδευτικό θέμα στα σχολεία δεν είναι πλέον αντικείμενο προς συζήτηση εδώ και πολλά χρόνια. Αντίθετα, η σύγχρονη τάση είναι να εξασφαλισθεί ότι η τεχνολογία χρησιμοποιείται αποτελεσματικά για να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες μάθησης και να προωθηθεί το επίπεδο απόδοσης των μαθητών σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Η εκπαίδευση λοιπόν θα πρέπει να προσαρμοσθεί με ταχύτατους ρυθμούς στις ανάγκες της πραγματικής ζωής.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καθορίσει βασικές ικανότητες «κλειδιά» που πρέπει να αναπτυχθούν σε όλους τους πολίτες μέσω της βασικής εκπαίδευσης, για να μπορούν να ανταποκριθούν στη σύγχρονη πραγματικότητα. Μία από τις σημαντικότερες είναι: Η τεχνολογία και η ανάπτυξη τεχνολογικής κουλτούρας.
Ενώ όλοι λοιπόν περιμέναμε την εισαγωγή του μαθήματος της Τεχνολογίας, κατά την παγκόσμια πρακτική που ακολουθείται σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες (και σύμφωνα με την πρόταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου) στα νέα ωρολόγια προγράμματα των 800 νέων Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων.Με έκπληξη διαπιστώσαμε να μην περιλαμβάνεται αυτό αλλά οι Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας (Τ.Π.Ε) με χρήση Η/Υ, «προκειμένου να δοθεί η ευχέρεια στους μαθητές να εξοικειωθούν με την επιστήμη των υπολογιστών» !
Το μάθημα της τεχνολογίας αποτελεί στο δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα, ένα ελάχιστο στοιχείο «πραγματιστικής εκπαίδευσης» από τα πολλά που απαιτείται να υπάρχουν στα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα.
Για παράδειγμα, μαθητές στο δημοτικό σχολείο ,σε άλλες χώρες πραγματοποιούν μικρο-έρευνες, ενώ στη δική μας δεν είναι εξοικειωμένοι με το θέμα ούτε πολλοί απόφοιτοι πανεπιστημίων.
Ελπίζουμε η αξιότιμη κυρία Υπουργός να μην υιοθετήσει μία αρνητική για το εκπαιδευτικό σύστημα πρωτοτυπία ,που κάποιοι αδαείς (θέλουμε να πιστεύουμε) της πρότειναν, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους μαθητές και να επανακαθορίσει το περιεχόμενο και το τίτλο του μαθήματος γιατί σε καμιά γωνιά του προηγμένου κόσμου όταν αναφέρουν τον όρο τεχνολογία δεν εννοούν τους Η/Υ ή μόνο αυτούς παρά μόνο στην Τεχνολογικά αναλφάβητη (σκοπίμως;) Ελλάδα.
Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι:
Το μάθημα της Τεχνολογίας( σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο) είναι διαχρονικά πρωτοπόρο. Πρέπει να μπολιάσει εποικοδομητικά και τα υπόλοιπα μαθήματα του Σχολείου και πρέπει άμεσα να εισαχθεί στο Δημοτικό και στη Γ΄ Γυμνασίου όπως άλλωστε πρότεινε πριν από 12 χρόνια και το έντυπο του Υπουργείου Παιδείας « Εκπαίδευση 2000 για μια Παιδεία Ανοικτών Οριζόντων».
