Άρθρο του Φάνη Καλατζή στη εφημερίδα «ο κόσμος του επενδυτή»
Η έμφαση στη γενική παιδεία, στην αύξηση στα 12 χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, χαρακτηρίζει τον γενικότερο προσανατολισμό που φαίνεται να υιοθετεί ο έχων τα ηνία του διαλόγου κ. Μπαμπινιώτης. Ακολουθούν δύο αποσπάσματα:
Η έμφαση στη γενική παιδεία, στην αύξηση στα 12 χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, χαρακτηρίζει τον γενικότερο προσανατολισμό που φαίνεται να υιοθετεί ο έχων τα ηνία του διαλόγου κ. Μπαμπινιώτης. Ακολουθούν δύο αποσπάσματα:
«…Μια ηθική αδυναμία της σημερινής κοινωνίας είναι ότι κατέστρεψε τις παλιές τέχνες, τις βιοτεχνίες όπου άνθρωπος ήταν προσωπικώς ενωμένος με το χει¬ρoτέxνnμά του, με το έργο του. Στη βιοτεχνία ο άνθρωπος έχει ηθική σχέση με το έργο του… η τέ¬χνη του παλαιότερου ανθρώπου, του τεχνίτη, ήταν ένα τείχος ελευθερίας και αξιοπρέπειας … Να γυρίσωμε πίσω στην απλή τέχνη στη βιοτεχνία και χειροτεχνία, είναι αδύνατο. Το πρόβλημα είναι πώς θα κρατήσει τη μηχανή, δίχως να αφανίσn ο ίδιος την προσωπικότητά του, τον πυρήνα του εαυτού του… Ένα ολιγάριθμο έθνος, όπως το ελληνικό, αν έχn τέλειο επαγγελματικό και τεχνικό εξοπλισμό, κατορθώνει πάντοτε να α-μύνεται απέναντι σε όγκους ανθρωπίνων μαζών … Το πρόβλημα είναι και σήμερα το ίδιο, όπως και άλλοτε: πώς θα κατορθώσωμε να αναπτύξωμε τον τεχνικό μας οπλισμό, την επαγγελματική καtάρτιση, μαζί με όλη τη βαθύτερη πνευματική και ανθρωπιστική ποιότητά μας, πώς θα συνδυάσωμε τον τεχνικό και επαγγελματικό’ μας οπλισμό με το ήθος των δύο. μεγάλων πνευμάτων, που κατευ-θύνουν την ιστορία μας … Οι τέχνες που μαθαίνει και κατέχει ένα έ¬θνος είναι ο καλύτερος εγγυητής της προκοπής και της ελευθερίας του. Τέχνες όμως και επαγγέλματα δίχως πνευματική πρόοδο, δίχως μεγάλες ιδέες για τον άνθρωπο, τη ζωή του και την ψυχή του, καταντούν άψυχες. Όποιος κατέχει” μια τέxνη ένα επάγγελμα, .και έ χει ταυτόχρονα οικειωθεί με την πνευματική παράδοση του τόπου του, δύσκολο είναι να γίνη θύμα τι δημαγωγίας, δύσκολο είναι να γίνη ενεργούμενο … ».
Συνεχίζουμε με το δεύτερο απόσπασμα:
« …Και με τις γνώσεις που παίρνουν, δεν μαθαίνουν νά δουλεύουν καθόλου το μυαλό, γι’ αυτό δεν παίρνει στροφές. Αλλά μυαλό που δεν παίρνει στροφές έχει αντάρα μέσα του. Αυτοί που έκαναν εφευρέσεις, δούλευαν το μυαλό τους βρίσκονταν σε μια ανάγκη, σκέφτονταν πώς θα την ξεπεράσουν. Σήμερα οι περισσότεροι κοιτάζουν τι γράφουν τα βιβλία, τι γράφουν οι σημειώσεις.
Σ’ αυτά παραμένουν, τίποτε παρα¬πάνω, και όλο νούμερα και αριθμούς έχουν, αυτή η βίδα στο νούμερο 1, η άλλη στο νούμερο 2, και αν τύχη και πάθη καμμιά βίδα και δεν δουλεύει το μηχάνημα, αμέ-σως: να φωνάξουμε τον μηχανικό. Δεν τους κόβει να πάρουν μια λίμα, να ανοίξουν λίγο την τρύπα, για να χωρέσει η βίδα ή να πάρουν λίγο πλαστικό, να τυλίξουν την βί¬δα, για να σφίξη, αλλά αμέσως να φωνάξουμε τον μηχανικό. Τι να πω; Και οι τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα έχουν αποβλακώσει σήμερα τον άνθρωπο. Και έξυπνοι άνθρωποι γίνονται τελικά κασέτες. Θέλω να τονίσω δηλαδή πως ο άνθρωπος πρέπει να δουλεύει το μυαλό. Όλη η βάση εκεί είναι. Γιατί, αν δεν δουλεύει το μυαλό, μαθαίνει (ας υποθέσουμε) τώρα αυτό, θα μπερδευθή ύστερα στο άλλο. Γι’ αυτό σκοπός είναι να γεν-νά το μυαλό του, να βρίσκει λύσεις. Αν δεν γεννά, τότε είναι υπανάπτυκτο».
Το πρώτο απόσπασμα προέρχεται από αυτόν που συχνά, και ορθότατα, μνημονεύει ο κ. Μπαμπινιώτης, τον δάσκαλό του, φιλόσοφο και ακαδημαϊκό και δυο φορές Υπουργό Παιδείας Ιωάννη Θεδωρακόπουλο (πώς θα έβλεπε σήμερα το ελληνικό πανεπιστήμιο του νεποτισμού, της αναξιοκρατίας, των κοινοτικών κονδυλίων του μη ήθους). Το δεύτερο απόσπασμα προέρχεται από έναν … αμόρφωτο καλόγερο, τον πατέρα Παϊσιο , ο οποίος σε πέντε αράδες αποκαλύπτει το βαθύτερο παιδευτικό,’ εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό πρόβλημα και συνάμα διακύβευμα.
Τα αποτελέσματα της μονομέρειας της γενικής εκπαίδευσης, κυρίαρχος προσανατολισμός(με φωτεινή εξαίρεση τον Παπανούτσο) για δεκαετίες, είναι απτά και τραγικά. Μήπως το ζητούμενο σήμερα είναι μια ανάποδη στρατηγική, η έμφαση και η προτεραιότητα να δοθεί στην τεχνική-εκπαίδευση (σε ένα πλαίσιο εναρμόνισης με τη γενική και τις εναλλακτικές, βιωματικές, μορφές μάθησης); Η παρατηρούμενη συκοφάντηση των «δεξιοτήτων» είναι συκοφάντηση της παιδείας. Όποιος ξέρει από «μoυντζoύρα» συναντά πιο εύκολα το φως.
Το παραπάνω δημοσιεύθηκε στη εφημερίδα «ο κόσμος του επενδυτή» το Σάββατο 23/5/09 από το δημοσιογράφο Φάνη Καλατζή
